Έχοντας παραιτηθεί από ένα θαύμα, η κ. Ogg ξετύλιξε το μωρό από την κουβέρτα του και το κρατούσε πάνω στο δέρμα της. Στη συνέχεια, ένα περίεργο πράγμα συνέβη. Μετά από δύο ώρες που αγκάλιαζόταν, αγγιζόταν και του μίλησε η μητέρα του, το μικρό αγόρι άρχισε να δείχνει σημάδια ζωής.
Στην αρχή, ήταν απλά ένα ξεφύσημα που απορρίφθηκε από τους γιατρούς ως μια αντανακλαστική ενέργεια. Στη συνέχεια, όμως η τρομαγμένη μητέρα το τάισε λίγο μητρικό γάλα με στο δάχτυλό της και άρχισε να αναπνέει κανονικά.
«Σκέφτηκα, Θεέ μου, τι συμβαίνει», είπε η κ. Ogg. «Λίγο αργότερα άνοιξε τα μάτια του. Ήταν ένα θαύμα. Στη συνέχεια άπλωσε το χέρι του και άρπαξε το δάχτυλό μου. Άνοιξε τα μάτια του και κούνησε το κεφάλι του από τη μία πλευρά στην άλλη. Ο γιατρός κουνώντας το κεφάλι του και τρέμοντας έλεγε : «Εγώ δεν το πιστεύω, δεν το πιστεύω».
Η αυστραλιανή μητέρα μίλησε δημόσια για πρώτη φορά χθες να τονίσει τη σημασία της φροντίδας εξ επαφής για τα άρρωστα μωρά, που χρησιμοποιείται σε έναν αυξανόμενο αριθμό των βρετανικών νοσοκομείων.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα μωρά απομακρύνονται από τη μητέρα για εντατική φροντίδα (θερμοκοιτίδα), αν υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα κατά τη διάρκεια του τοκετού. Όμως, η τεχνική της «φροντίδας καγκουρό», το όνομά του από τον τρόπο καγκουρό κρατάει το νεογνό σε μια "τσέπη" δίπλα στο σώμα τους, επιτρέπει στη μητέρα να ενεργεί ως ανθρώπινη θερμοκοιτίδα για να κρατήσει το μωρό ζεστο, να τονωθεί και τρέφεται. Πρόωρα και ελιποβαρή βρέφη που έλαβαν θεραπεία με την μέθοδο της επαφής με τη μητέρα επίσης δείχνουν να έχουν χαμηλότερα ποσοστά λοιμώξεων, λιγότερο σοβαρές ασθένειες, βελτίωση του ύπνου και βρίσκονται σε μειωμένο κίνδυνο για υποθερμία.
Η κ. Ogg και ο σύζυγός της Ντέιβιντ είπαν πως οι γιατροί εγκατέλειψαν την διάσωση του γιου τους μετά από τρεις μέρες τοκετού σε νοσοκομείο στο Σίδνεϊ το Μάρτιο. "Ο γιατρός με ρώτησε αν είχαμε επιλέξει ένα όνομα για το γιο μας", είπε ο κ. Ogg. "Είπα, Jamie, και γύρισε με τον γιο μου που είχαν ήδη τυλιγμένο και είπε:« Χάσαμε τονJamie, δεν τα κατάφερε, συγγνώμη."
Ήταν το χειρότερο συναίσθημα που έχω νιώσει ποτέ. Ξεσκέπασα τον Jamie από την κουβέρτα του. Ήταν πολύ χωλός. Απομάκρυνα το νυχτικό και τον έβαλα στο στήθος μου με το κεφάλι του πάνω από το χέρι μου και απλά τον κρατούσα. Αυτός δεν κινούταν καθόλου και απλά ξεκινήσαμε να μιλάμε γι 'αυτόν. Του είπαμε ποιο ήταν το όνομά του και ότι είχε μια αδελφή. Του είπαμε τα πράγματα που θα θέλαμε να κάνουμε μαζί του για όλη μας τη ζωή.
Ο Jamie περιστασιακά άσθμαινε , το οποίο γιατροί είπαν πως ήταν μια αντανακλαστική ενέργεια. Αλλά τότε ένιωσα να κινείται σαν να ξαφνιάστηκε, τότε άρχισε να ασθμαίνει όλο και πιο τακτικά. «Έδωσα στον Jamie λίγο μητρικό γάλα με το δάχτυλό μου, το πήρε και άρχισε να αναπνέει κανονικά. .
Η κ. Ogg κρατούσε το γιο της, τώρα πέντε μηνών και με πλήρη ανάκαμψη, καθώς μιλούσε στην αυστραλιανή τηλεοπτική εκπομπή "Σήμερα απόψε". Ο σύζυγός της πρόσθεσε: "Ευτυχώς έχω μια πολύ ισχυρή, πολύ έξυπνη γυναίκα. Ενστικτωδώς έκανε ό, τι έκανε. Αν δεν είχε γίνει αυτό, ο Jamie πιθανότατα δεν θα ήταν εδώ."
Δείτε το σχετικό βίντεο του CNN:
Εδώ, θα ήθελα κι εγώ να σχολιάσω:
Η κοινωνία μας έχει διδάξει να αποδεχόμαστε με μοιρολατρισμό κάθε τί που μας συμβαίνει. Τι θα είχε γίνει αν αυτή η γυναίκα είχε πει απλά "Ήταν θέλημα θεού να μη ζήσει"??
Το πλασματάκι αυτό έζησε επειδή πήρε απέραντη αγάπη, αγκαλιά, υποστήριξη, ενθάρρυνση.
Καμμία θρησκεία, κανένας γιατρός και κανένας γενικά δεν θα μπορούσε να το είχε κάνει αντί αυτής της γυναίκας, που δεν το παράτησε έτσι ευκολα στο έλεός του εφόσον είδε ότι άσθμαινε περιοδικά.
Έχετε ιδέα πως θα ήμασταν όλοι, κάθε κοινωνία, όλη η ανθρωπότητα, αν οι γονείς μας ήταν τόσο τρελοί ώστε να αψηφούν τους περιορισμούς της λογικής, αν πίστευαν τόσο πολύ σε εμάς, αν μας αγκάλιαζαν περισσότερο, αν μας μιλούσαν περισσότερο, αν απλά λειτουργούσαν πιο διαισθητικά, με έμφαση στα συναισθήματα, με λιγότερα κοινωνικοθρησκευτικά πρότυπα, στερεότυπα και άχρηστες πεποιθήσεις?
Εγώ έχω.
Γαρυφαλλιά :)
Πηγή άρθρου
Επιμέλεια και μετάφραση δική μου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου